Corona: we zullen doorgaan

“Ik maak me zorgen, denk je dat we ons hele leven mondmaskers moeten dragen?” Josephine, acht jaar, kijkt me vragend aan. Ik merk dat ik eerst moet slikken voor ik haar antwoord. Op sommige vragen weten ook ouders geen antwoord, vertel ik haar eerlijk. Ik vind het tegelijk vertederend en triestig om te zien hoe snel kinderen zich aanpassen in deze periode. Hoe ze niet bij de pakken blijven neerzitten, oplossingen zoeken en het nieuwe normaal met energie omarmen.

Zelf tolt mijn hoofd soms van alle vragen, bezorgdheden, dromen en verwachtingen die deze crisis met zich meebrengt. Waar gaan we naartoe met deze wereld? Hoe moet dat nu met school? Gaan we de dingen anders aanpakken? Hoe combineer ik morgen die online werkvergadering met hun schooltaken? Het schiet alle kanten uit.

Maar zij twee gaan gewoon door, ook als we vastzitten in het moment. Hoe het leven in afzondering er uitziet voor deze twee meisjes? Zo dus. Er wordt gelachen, gespeeld, gewerkt, gehuild, geplaagd, gegeten, gedroomd, gehoopt … Alles tegelijk. Dat probeer ik vast te leggen zodat ze later kunnen terugblikken op deze bijzondere periode in hun leven.

We zullen doorgaan.